تأثیر پنج هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژنهای mir-۲۳a وatrogin-۱ عضله ی دوقلوی موش های صحرایی نر دیابتی

مقدمه: یکی از عوارض ناشی از دیابت، آتروفی عضلانی است، با توجه به نقش ورزش در کنترل عوارض بیماری دیابت، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر پنج هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) بر بیان ژن های mir-23a و atrogin-1 عضله ی دوقلوی موش های صحرایی نر دیابتی بود. مواد و روش ها: ۱۴ سر موش صحرایی نژاد ویستار با میانگین وزن ۱۰±۲۶۰ گرم، پس از القای دیابت (تزریق ۵۰ میلی گرم استرپتوزوتوسین به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن) به شکل تصادفی به دو گروه شاهد (۷ سر) و تجربی (۷ سر) تقسیم شدند. برنامه ی گروه تجربی، اجرای hiit شامل چهار تناوب سه دقیقه ای با شدت 85 تا 90 درصد vo2max و یک دقیقه ریکاوری با شدت ۳۰ تا ۳۵ درصد vo2max بین هر دوره ی تناوب بود. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرین، حیوانات قربانی و بافت عضله ی دوقلو جدا شد و بیان mir-23a و atrogin-1 با روش qreal timepcr مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: اجرای hiit، بیان mir-23a و atrogin-1 را در عضله ی دوقلو به ترتیب افزایش معنی دار و کاهش معنی داری داد (۰۵/۰p≤). هم چنین گلوکز پلاسما در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری یافت (۰۵/۰p≤). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی با شدت بالا به دلیل بهبود هایپرگلایسمی، می تواند با تغییر بیان mir-23a و atrogin-1 عامل موثری برای کاهش عوارض دیابت، از جمله آتروفی عضلانی، باشد.